کاش سهراب اینگونه میگفت:

آب را گل نکنید…

شاید از دور علمدار حسین

مشک طفلان بر دوش

زخم و خون بر اندام

می رسد تا که از این آب روان

پرکند مشک تهی

ببرد جرعه آبی برساند به حرم

تا علی اصغر بی شیر رباب

نفسش تازه شود و بخوابد آرام…

آب را گل نکنید

تا که شرمنده نگردد عباس

تا که پژمرده نگردد گل یاس