میگویند زن های عرب دلشان که میگیرد؛غصه که می افتد به جانشان؛راه کج میکنند سوی حرم تو آقا!می نشینند یک گوشه چادرشان را روی صورتشان میکشند هی میگویند : “عباس ادرکنی.ادرکنی بحق اخیک الحسین"اصلا حرم ات معروف است به عقده گشایی و باز کردن سفره دل…

میگویند شیعیان مدینه کارشان که گیر میکند ؛روزگار که سخت می گیرد یک راست میروند پشت دیوار های بقیع ستون دوم روبروی حرم نبوی آدرس مزار مادرتان و مادرتان را قسم میدهند به شما به شما که مشکل گشای دلهایی…

میگویند شما کاشف الکرب حسینی آقا..می گویند هرکه میرود کربلا غم های دلش حواله می شود به سوی حرم شما.عقده های دلش باز می شود در آن صحن ؛دلش آرام میگیرد…

یا عباس!

کرب هایم را برایت آورده ام

غصه هایم را آورده ام

نه راهی به مدینه دارم نه کربلا . مانده ام در این شهر پر التهاب . مانده ام در این خستگی . نذر کرده ام برای دل خسته ام ؛ نذر کرده ام امشب بنشینم گوشه ای و برای دل خسته ام 133 بار بخوانم:

“یا کاشِف الکَربِ عَن وَجهِ الحُسَین اِکشِف لی کَربی بِحَقِ اَخیکَ الحُسَین”

دریاب این دل را