ای خوشا آب و هوای کربلا

گریه کردن پا به پای کربلا

اشک چشمم دانه ای از خوشه است

قلب من یک گوشه از شش گوشه است

پاک میگردد غبار آن ضریح

با پر جبریل و با اشک مسیح

کربلا شهر عطشناک غم است

مدفن آیینه های ماتم است

کربلا قهر است با آب فرات

در دلش خوابیده ارباب فرات

کربلا از اشک زهرا پا گرفت

خیمه هایش روی دل ها جا گرفت

کربلا داروی درد زینب است

شاهد رخسار زرد زینب است

کربلا فریاد بغض خنجر است

ردپای خنجری بر حنجر است

کربلا میلرزد از این واهمه

سینه میزد بین مقتل فاطمه

کربلا را هرچه گویم کربلاست

فاش گویم در کربلا خون خداست…